อาหารเช้าง่าย ๆ อย่างแซนด์วิช (Sandwich) เป็นที่นิยมแพร่หลายไปทั่วโลกที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองความสะดวกสบาย และสร้างความสุขให้กับการรับประทานอาหารของมนุษย์ ในการรับประทานขนมปังแผ่นสอดไส้เนื้อ สัตว์ หรือตามชอบใจ ประกบด้วยขนมปังอีกแผ่น หั่นเป็นชิ้นพอดีคำ รับประทานได้ง่าย ๆ เพียงปลายนิ้วสัมผัส แถมยังอร่อยอีกด้วย แต่ใครจะคิดว่าจุดกำเนิดของแซนด์วิชนั้นเกิดขึ้นมาง่ายยิ่งกว่าวิธีการทำเสียอีก
กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้วย้อนกลับไปในช่วงก่อนคริสต์ศักราช มีชายสูงอายุผู้หนึ่งชื่อว่า ฮิลเลล (Hillel) เป็นชาวยิว ได้นำขนมปังแผ่นใหญ่มาประกบกันแล้วสอดไส้ด้วยถั่วสับ แอปเปิ้ลหั่น และเครื่องเทศหลายชนิด เพื่อใช้เป็นเครื่องเตือนใจถึงความทุกข์ทรมานที่ถูกชาวอียิปต์บังคับใช้แรงงานเพื่อก่อสร้างสิ่งสถาปัตยกรรมของอียิปต์ และแซนด์วิชชนิดนั้นก็เป็นที่รู้จักในชื่อว่า แซนด์วิชฮิลเลล แต่ดูเหมือนเรื่องจุดกำเนิดของแซนด์วิชฮิลเลล จะไม่โด่งดังเท่ากับจุดกำเนิดที่มาจากเอิร์ลแห่งแซนด์วิช…
แต่ในความเป็นจริงแล้วท่านเอิร์ลคนนี้ไม่ได้เป็นคนคิดค้นแซนด์วิชขึ้นมาเป็นคนแรก เพียงแต่เขาได้นำแนวคิดมาจากการที่ได้เห็นขนมปังย่างขนาดเล็ก และคานาเป้ (Canapé) ของชาวกรีกโบราณ และชาวเมดิเตอร์เรเนียนที่นำมาเสิร์ฟระหว่างที่กำลังทำงาน จึงรู้สึกว่าการรับประทานอาหารเช่นนี้นั้นสะดวกสบายใช้เพียงแค่ 2 นิ้วจับเข้าปาก เลยนำมาปรับเปลี่ยนนิดหน่อยโดยการใช้ขนมปังสองแผ่นแล้วสอดไส้ด้วยเนื้อ หยิบใส่ปากได้ง่าย และมือก็ไม่เปื้อน จนกลายเป็นที่นิยมในหมู่คนชั้นสูงของอังกฤษ
หลังจากที่แซนด์วิชเริ่มเป็นที่รู้จักมากขึ้น ความนิยมในการรับประทานก็ออกนอกวงไพ่ นิยมนำมารับประทานเป็นมื้อเที่ยง มื้อเย็น รับประทานกับน้ำชา เวลาไปปิกนิก และเป็นที่นิยมมากในร้านเหล้า และโรงแรมขนาดเล็ก
จากนั้นไม่นานมีคนอ้างอิงไว้ว่าสาวชาวอังกฤษนามว่า ลิซาเบธ เลสลี่ ก็ได้นำแซนด์วิชเข้าไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา โดยใช้แฮมเป็นส่วนผสมสำหรับสอดไส้ และเธอยังได้เขียนสูตรสำหรับทำแซนด์วิชแฮมไว้อีกด้วย จากนั้นแซนด์วิชก็กลายเป็นที่นิยมอย่างมากในอเมริกา ร้านเบเกอรี่ต่าง ๆ ก็หันมาทำแซนด์วิชขาย เพราะง่ายต่อการทำ และเป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆ และคนงานทั่วไปอีกด้วย
เรื่องราวน่ารัก ๆ กับแซนด์วิชในเมืองไทยจากเรื่องเล่าได้กล่าวไว้ว่าในสมัยพระนารายณ์มหาราช ความสัมพันธ์ด้านการทูตของไทยกับต่างชาติกำลังเจริญรุ่งเรือง มีพ่อค้าชาวอังกฤษนามว่า แซม เมเจอร์ (Sam Major) ได้ออกเดินทางค้าขายสินค้าไปทั่วโลกจนมีฐานะร่ำรวย และได้เดินทางค้าขายเข้ามายังน่านน้ำของเมืองไทย และค้าขายอยู่ที่เมืองไทยจนมีลูกเรือเป็นชาวไทย ชื่อว่า สน
เมื่อค้าขายจนมีเงินทองมากมายแล้ว แซมต้องการจะกลับบ้านที่ประเทศอังกฤษ ซึ่งในระหว่างการเดินทางก็ยังมีการค้าขายสินค้าอยู่เรื่อย ๆ จนมาถึงเมืองระยอง และกำลังมุ่งหน้าไปยังแหลมมลายู โจรสลัดที่อยู่บริเวณนั้นรู้ข่าวจึงดักปล้นในขณะที่เรือกำลังลอยคว้างอยู่กลางทะเลจึงเกิดการปะทะกัน ฝ่ายของแซมก็พยายามต่อสู้เพื่อรักษาเรือ และทรัพย์สินของตัวเองเอาไว้ แต่ไม่สามารถเอาชนะได้ และโจรสลัดได้เจาะเรือจนรั่ว แต่โชคดีที่นายสนเป็นช่างเรือที่ชำนาญงานจึงได้พยายามซ่อมแซมรอยรั่วแต่น้ำก็ยังไหลทะลักเข้ามาไม่ยอมหยุด แซมจึงต้องนำเรือไปซ่อมที่นครศรีธรรมราช
ระหว่างทางนายแซมต้องเกณฑ์ลูกเรือช่วยกันวิดน้ำเพื่อไม่ให้เรือจม ในระหว่างที่วิดน้ำออกจากเรืออย่างขมักเขม่นนั้น แซมเห็นว่าลูกเรืออ่อนระโหยโรยแรง จึงนำขนมปัง วางทับด้วยปีกไก่ และประกบขนมปังอีกแผ่นแล้วแจกให้ลูกเรือได้รับประทาน และให้ลูกเรือได้มีมืออีกข้างหนึ่งไว้คอยวิดน้ำไม่ให้เข้าเรือด้วย สุดท้ายเรือมาถึงนครศรีธรรมราชด้วยความปลอดภัย
ระหว่างที่รอเรือซ่อม นายสนได้ลองนำขนมปังมาประกบกับปีกไก่แบบที่นายแซมทำให้รับประทานในเรือมาขายเป็นที่ถูกอกถูกใจชาวนครศรีธรรมราช หลายคนจึงอยากรู้ว่าขนมชนิดนี้คืออะไร ก็ได้คำตอบจากนายสนว่า เป็นอาหารที่นายแซมทำให้รับประทานตอนวิดน้ำออกจากเรือ และเรียกอาหารชนิดนี้ว่า ขนมแซมวิดน้ำ และเมื่อนายแซมกลับไปถึงประเทศอังกฤษก็ได้ทำขนมแซมวิดน้ำขายบ้าง ชาวอังกฤษจึงเรียกอาหารชนิดนี้แบบสั้น ๆ ว่า ขนมแซมวิด จนเพี้ยนมาเป็นคำว่า แซนด์วิช นั่นเอง
ในปัจจุบันแซนด์วิชก็ถูกปรับเปลี่ยนไปในรูปแบบต่างๆ มากมาย จนเลือกรับประทานกันไม่หวาดไม่ไหว แต่อย่างไรก็เป็นอาหารยอดนิยมของคนทั้งโลกจริง ๆ เพราะแซนด์วิชถูกคิดค้นขึ้นมาเพื่อตอบโจทย์ความสะดวกสบาย หยิบจับรับประทานง่าย หลีกเลี่ยงการปรุงอาหารที่ยุ่งยากเสียเวลา ช่วยเพิ่มระเวลาการเดินทางไปทำงานของหลาย ๆ คนได้มากขึ้น และยังสามารถรับประทานในระหว่างเดินทางได้อีกด้วย
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
สูตรอาหาร เมนูอาหารแบบง่ายๆ เคล็ดลับการทำอาหาร คลิกเลย
